Bir öğle sonuydu hatırlar mısın?
Mutlu bir gün başlamıştı sokaklarda
Irmak ırmak çağıldıyordu yaşamak
Bacalardan ölmezlik tütüyordu duman yerine
Su yerine özgürlük akıyordu çeşmelerden
Öylesine güneş
Öylesine sevinç
Öylesine hayal
Sonra sen geldin ansızın
Tuttun güneşle arama girdin
Bütün çeşmelerimi kuruttun kıyasıya
Tuttun birer birer yerlerine koydun yıldızlarımı erişilmez
Dudaklarıma bir burukluk
Avuçlarıma acı bir yoksulluk bıraktın gittin
Şimdi karanlık
Şimdi keder
Şimdi gerçek…
